Het is donker in de kamer. Ik heb maar een paar lampjes aangedaan. Het licht van het beeldscherm steekt af tegen de donkere muur daarachter. Buiten is de schemering aan het overgaan in de nacht en de bijna volle maan schijnt vel boven de boomtoppen. Het is stil. Prettig stil. Af en toe komt er een auto voorbij, maar verder hoor ik alleen het tikken van de klok en het toetsenbord en een lage brom in mijn oren. Ik ben de dag aan het afsluiten.
Even hoeft er niets en ik kan weer rustig en diep ademhalen. Dit is mijn tijd. De dag was voor de ander (het werk) en vanavond was mijn beurt. Gezelligheid, muziek, genieten, fijne mensen. En het voelt alsof de waas in mijn hoofd er nooit is geweest. Ging ik het overdag nog te lijf met pijnstillers en mindfulness oefeningen, vanavond is zo helder als wat. Vanavond ben ik die maan die morgen overdag niet meer te zien is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten