Wat zat ik dit jaar al vroeg en vol in de kerststemming. Het begon al in november. Ik liep in de Bruna en had zin in kerstkaarten versturen (ik moet toegeven; het scheelt dat ik er toevallig was en ze voor m'n neus lagen). Ik kocht meteen een set kaarten en postzegels. Die kun je maar beter klaar hebben liggen dan. Ik had ze eigenlijk toen meteen al willen schrijven en versturen, maar ik denk dat er iets tussen kwam. Waarschijnlijk een lui moment. Twee weken later ben ik er toch maar voor gaan zitten, zodat het geen laatste moment actie zou worden. Nu was het nog een gemeende groet en geen moetje.
Begin december gingen de kaarten de deur uit. Heerlijk! Ja, ja ... nog voor de Sint het land had verlaten.
De laatste twee werkweken voor de kerstvakantie begon mijn dag- en nachtritme al te veranderen. Ik bleef 's avonds langer op en had 's morgen nog meer moeite om mijn bed uit te komen. Eén keer ben ik op een doordeweekse avond om half elf nog aan een kerstfilm begonnen. Ik kende 'm al, maar het voelde op dat moment zo lekker om 'm toch af te kijken. Ik heb er van genoten. Om half twee ging ik pas slapen. Dan maar een kort nachtje.
De volgende dag ben ik door mijn alarm heen geslapen. Toen ik wakker werd hoorde ik aan het verkeer dat er iets niet klopte. Het begon ook al licht te worden. "En dat in deze tijd van het jaar" dacht ik nog even. Het zien van de tijd plaatste die gedachte in perspectief.
Morgen ga ik de laatste week van de kerstvakantie in. Zoals altijd met goede voornemens. Die heb ik elke dag eigenlijk wel. Maar dan zonder vuurwerk en feest.
