Afscheid

Vandaag was een dag vol indrukken. Heel bijzonder en niet zomaar te beschrijven. Zo'n dag die je volhoudt op adrenaline, aandacht, liefde, saamhorigheid, lachen en huilen. Energie geven en ontvangen. En het klopte precies! Mooier had het niet kunnen zijn.

Maar helemaal bevatten doe ik het nog niet. Een collega gaat emigreren en zal volgend studiejaar geen deel meer uitmaken van ons team. Ik kan me de werkplek nog niet zonder hem voorstellen. Hoe stil en leeg zal zijn (flex)plek zijn? Zijn kenmerkende gele tas zal er niet meer staan. Er zal nog steeds plezier zijn en er zal nog steeds gelachen worden, maar niet op zijn bijzondere manier. Het 'bestellen' van koffie of thee was altijd een feest. Complete toneelspelen vloeiden daaruit voort. En zo kan ik nog een tijdje doorgaan. En dat deden we dan ook vaak.

Maar ook voor diepere gedachtes en pijnlijke ervaringen was er plek. Soms serieus en soms met een nog hardere lach om de boel te ontluchten. Da's toch wel een groot goed; samen kunnen lachen, ook om ellende.

We hebben het er wel eens over gehad; sommige mensen brengen iets speciaals met zich mee. Dat stukje is onvervangbaar. Ja, het zal echt een stukje stiller zijn vanaf nu.