Afraffelblog

Vandaag begon met een vakantiegevoel. Ik werd later wakker dan normaal en wist even niet welke dag het was. Daar zou je van in de stress kunnen schieten, maar voor mij was het een goed teken.
De rest van de ochtend was ook relaxt. Ontbijtje, koffie en genoeg ideeën om over te schrijven. Ik had alle ruimte en tijd en ging daar eens heerlijk gebruik van maken. Na wat speurwerk op internet voor een verhaal (dat er vandaag niet van gekomen is, waardoor ik nu weer onzin brabbel), vielen helaas de luiken dicht en was ik weer 2,5 uur verder. Ik had wel een aparte droom over een heel bijzonder strand in de Verenigde Staten waar ik samen met wat familie was. Echt heel apart, ongelooflijk mooi en bizar tegelijk en het voelde fijn. Je had er bij moeten zijn denk ik, want verder zit er geen noemenswaardig verhaal in.
Uiteindelijk ben ik een serie gaan kijken die vanavond overging in voetbal. Rusland tegen Kroatië (of andersom ;-). Ik had het aan op de achtergrond en volgde het niet echt. Maar het werd een verlenging en de spanning steeg. Ja, zelfs ik vond het spannend worden nu. En jawel hoor, toen werden het ook nog strafschoppen! Strafschoppen ... wie dat toch bedacht heeft. Voetbal is een teamsport, maar als het te lang duurt dan doen we het af met individuele kwaliteiten, geluk en pech. Met z'n allen een potje gaan knikkeren zou een nog eerlijkere oplossing zijn. Of darten met een blinddoek om.
Ik snap wel dat er een eind aan gebreid moet worden en dat er iets van techniek en een bal aan te pas komt, maar toch. Het zou wat zijn als we dat bij een bokswedstrijd ook zouden doen. "Ja, gaat u daar maar even in de hoek staan en dan mag de tegenstander een knal uitdelen."
En met deze belabberde tekst sluit ik de dag af. Nee, iets afraffelen voelt niet goed.