Feng shui gaat over de relatie tussen de mens en de leef- of werkomgeving en is gericht op harmonie tussen natuurlijke en gecreëerde vormen.
Het doel van Feng shui is om onze leef- of werkomgeving zo aan te passen dat een harmonieuze stroming van Qi gestimuleerd wordt."
bron: Wikipedia
Bovenstaande foto (zelf gemaakt overigens) zou zo in een tijdschrift kunnen wat mij betreft. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen. (bron: Mart Smeets) Het verhaal erachter is echter minder rustgevend dan de foto.
Het was dinsdag. Werkdag nummer 2 na de vakantie. Vandaag ging ik enigszins vermoeid van de eerste werkdag en een korte nacht naar mijn werk. Ik had al twee paracetamols achter de kiezen. Op zich had ik best zin om te werken, maar het vooruitzicht van de te warme kantoortuin (lees: voor mij twee onproductieve factoren) hield me tegen. Ik weet dat een werkplek of gebouw niet aan ieders wensen kan voldoen en ik voel me al in de minderheid en een zeur, dus ga ik er vaak toch weer zitten. Wat moet je ook anders, want in het hele gebouw is geen rustige, koele werkplek te vinden.
En ondanks dat ik me de hele weg naar het werk had voorgenomen om ergens anders te gaan zitten, kroop ik in de ochtend toch weer achter een bureau in de kantoortuin. Het feit dat ik niet op mijn 'vaste plek' ging zitten vond ik al rebels genoeg.
Onze kantoortuin ligt, net als de voorkeur bij veel mensen voor een gewone tuin, op het zuiden. De ramen gaan naar binnen open en de zonneschermen zitten aan de binnenkant. Staat er één raam open, dan kunnen de zonneschermen niet meer naar beneden. We hebben het dan over ongeveer 8 zonneschermen over de breedte van onze hele tuin, die óf allemaal naar beneden gaan óf allemaal omhoog. Hier zal ik het verder maar bij laten.
Alle kantoorruimtes en werktuinen liggen op het zuiden. De klaslokalen bevinden zich aan de andere kant van het gebouw en liggen op het noorden. Daar is het vaak heerlijk koel, maar zoals het in een schoolgebouw betreft, ook bezet. De kantine is gedeeltelijk inpandig, ligt in de kelder en op het noorden (zie onderstaande foto), maar ook daar ga je op een gewone schooldag niet rustig tussen de studenten zitten werken. Tot zover 'North and South'.
Onze werkkamer is heel gezellig. Niet qua inrichting, maar qua (de meeste) mensen. Verder is het een verzameling grijze standaard kantoorkasten op een braakgroene vloerbekking. Meneer Feng Shui is hier nog niet langs geweest.
Wel is het heel makkelijk dat je met z'n allen bij elkaar zit en even snel iets kunt overleggen of kortsluiten. En dat doet iedereen dan ook. Er zijn ook momenten dat het stil is, maar de dreiging van gestoord worden, hangt altijd in de lucht. Je bent dus altijd in opperste staat van paraatheid. Ook al is er geen dreiging, de cortisol stroomt naast de slappe koffie rijkelijk door je lichaam.
En ik weet nogal van veel dingen wat af, al zeg ik het zelf (oeps, weer een Mart Smeetsje), dus ik krijg nog wel eens wat vragen mijn kant op. Eerlijk is eerlijk, ik doe het ook bij anderen als het nodig is. Die hectiek, afwisseling en snelle actie kan ik ook wel waarderen en mensen (verder kunnen) helpen vind ik ook leuk, maar niet continue. En ik heb daar toch ook wel graag zelf de regie over, want ik heb ook eigen werk wat af moet. En in die ruimte met voor mij tropische temperaturen krijg ik dat gewoon niet voor elkaar. En gister al helemaal niet. Met enkele collega's die hetzelfde hadden, heb ik daar wel smakelijk om zitten lachen (want als je goed kijkt, zie je hoe absurd die hele situatie is).
Ik had pas door hoe opgefokt ik was (ik kan geen beter woord verzinnen om aan te geven hoe ik me op dat moment voelde) toen ik me aan mijn eigen afspraak hield om pauze te houden en rustig mijn boterham op te eten. De studenten starten officieel over twee weken pas, dus de kantine leek me wel een goede optie. Het was er verlaten en koel. Ik ging in de uiterste hoek zitten op de bruine, mega lange chesterfield (het mag wat kosten) en zette mijn koffie op een design houten boomstammetje. Eindelijk rust, dacht ik. En dat was het ook, het was er rustig. Maar ik kreeg mezelf niet op standje rustig. Ik zat op het puntje van de bank en heb mijn boterham bijna onbewust naar binnen gewerkt. Dit was niet de bedoeling. Hoe kon dat nou? Ga nou eens rustig achterover op de bank zitten en geniet van deze feng shui ingerichte plek. Er is niemand, waarom zo opgefokt? Maar ik kreeg het niet voor elkaar om de rust van de plek te ervaren. Daar is blijkbaar toch meer voor nodig.
Ongeduldig liep ik weer naar boven om verder te werken. Ik had me voorgenomen mijn laptop op te pakken en een plek buiten de kantoortuin te zoeken. Misschien wel in die kantine. Dus weer vier verdiepingen naar beneden, maar nu met al mijn werkspullen.
Inmiddels was de kantine in gereedheid gebracht voor de opening van het studiejaar en in afwachting van hordes medewerkers die waarschijnlijk makkelijk 4 uur van hun werkdag konden missen in deze eerste hectische week. Geen optie dus.
Na wat rondzwerven belandde ik weer op de derde verdieping en vond ik een plek waar ik na een uurtje afkoelen eindelijk weer wat uit mijn vingers kreeg en heb ik twee uur lekker kunnen werken. Een collega die daar ook werkte, wilde me heel lief op mijn gemak stellen door aan te bieden een lamp boven mijn tafeltje aan te doen. Maar ik hoefde geen licht, ik vond het prima zo. Eindelijk rust, eindelijk plek, eindelijk feng shui.
En ondanks dat ik me de hele weg naar het werk had voorgenomen om ergens anders te gaan zitten, kroop ik in de ochtend toch weer achter een bureau in de kantoortuin. Het feit dat ik niet op mijn 'vaste plek' ging zitten vond ik al rebels genoeg.
Onze kantoortuin ligt, net als de voorkeur bij veel mensen voor een gewone tuin, op het zuiden. De ramen gaan naar binnen open en de zonneschermen zitten aan de binnenkant. Staat er één raam open, dan kunnen de zonneschermen niet meer naar beneden. We hebben het dan over ongeveer 8 zonneschermen over de breedte van onze hele tuin, die óf allemaal naar beneden gaan óf allemaal omhoog. Hier zal ik het verder maar bij laten.
Alle kantoorruimtes en werktuinen liggen op het zuiden. De klaslokalen bevinden zich aan de andere kant van het gebouw en liggen op het noorden. Daar is het vaak heerlijk koel, maar zoals het in een schoolgebouw betreft, ook bezet. De kantine is gedeeltelijk inpandig, ligt in de kelder en op het noorden (zie onderstaande foto), maar ook daar ga je op een gewone schooldag niet rustig tussen de studenten zitten werken. Tot zover 'North and South'.
Onze werkkamer is heel gezellig. Niet qua inrichting, maar qua (de meeste) mensen. Verder is het een verzameling grijze standaard kantoorkasten op een braakgroene vloerbekking. Meneer Feng Shui is hier nog niet langs geweest.
Wel is het heel makkelijk dat je met z'n allen bij elkaar zit en even snel iets kunt overleggen of kortsluiten. En dat doet iedereen dan ook. Er zijn ook momenten dat het stil is, maar de dreiging van gestoord worden, hangt altijd in de lucht. Je bent dus altijd in opperste staat van paraatheid. Ook al is er geen dreiging, de cortisol stroomt naast de slappe koffie rijkelijk door je lichaam.
En ik weet nogal van veel dingen wat af, al zeg ik het zelf (oeps, weer een Mart Smeetsje), dus ik krijg nog wel eens wat vragen mijn kant op. Eerlijk is eerlijk, ik doe het ook bij anderen als het nodig is. Die hectiek, afwisseling en snelle actie kan ik ook wel waarderen en mensen (verder kunnen) helpen vind ik ook leuk, maar niet continue. En ik heb daar toch ook wel graag zelf de regie over, want ik heb ook eigen werk wat af moet. En in die ruimte met voor mij tropische temperaturen krijg ik dat gewoon niet voor elkaar. En gister al helemaal niet. Met enkele collega's die hetzelfde hadden, heb ik daar wel smakelijk om zitten lachen (want als je goed kijkt, zie je hoe absurd die hele situatie is).
Ik had pas door hoe opgefokt ik was (ik kan geen beter woord verzinnen om aan te geven hoe ik me op dat moment voelde) toen ik me aan mijn eigen afspraak hield om pauze te houden en rustig mijn boterham op te eten. De studenten starten officieel over twee weken pas, dus de kantine leek me wel een goede optie. Het was er verlaten en koel. Ik ging in de uiterste hoek zitten op de bruine, mega lange chesterfield (het mag wat kosten) en zette mijn koffie op een design houten boomstammetje. Eindelijk rust, dacht ik. En dat was het ook, het was er rustig. Maar ik kreeg mezelf niet op standje rustig. Ik zat op het puntje van de bank en heb mijn boterham bijna onbewust naar binnen gewerkt. Dit was niet de bedoeling. Hoe kon dat nou? Ga nou eens rustig achterover op de bank zitten en geniet van deze feng shui ingerichte plek. Er is niemand, waarom zo opgefokt? Maar ik kreeg het niet voor elkaar om de rust van de plek te ervaren. Daar is blijkbaar toch meer voor nodig.
Ongeduldig liep ik weer naar boven om verder te werken. Ik had me voorgenomen mijn laptop op te pakken en een plek buiten de kantoortuin te zoeken. Misschien wel in die kantine. Dus weer vier verdiepingen naar beneden, maar nu met al mijn werkspullen.
Inmiddels was de kantine in gereedheid gebracht voor de opening van het studiejaar en in afwachting van hordes medewerkers die waarschijnlijk makkelijk 4 uur van hun werkdag konden missen in deze eerste hectische week. Geen optie dus.
Na wat rondzwerven belandde ik weer op de derde verdieping en vond ik een plek waar ik na een uurtje afkoelen eindelijk weer wat uit mijn vingers kreeg en heb ik twee uur lekker kunnen werken. Een collega die daar ook werkte, wilde me heel lief op mijn gemak stellen door aan te bieden een lamp boven mijn tafeltje aan te doen. Maar ik hoefde geen licht, ik vond het prima zo. Eindelijk rust, eindelijk plek, eindelijk feng shui.
bron: Nina Cocco
Geen opmerkingen:
Een reactie posten