Einde vakantie

De vakantie loopt ten einde. Het is zaterdagochtend en ik kruip met een warme kop koffie achter mijn laptop. De zon schijnt, maar het is nog frisjes. Het raam staat open. Even heb ik zo'n geluksmomentje. De laatste dagen voelen beter. Actiever. Ik slaap ineens ook langer (niet per se beter). Vannacht ben ik twee keer kort wakker geweest en daarna weer zonder moeite in slaap gevallen. Rond 9 uur werd ik wakker. Een zeldzaamheid. Dat is het voordeel van vakantie; ook al zijn de nachten soms belabberd, je kunt uitslapen. Al is dat deze vakantie nog niet echt gelukt. Maar vandaag wel. En waarom? Is het 't weer? Is het omdat ik me niet bezig hoef te houden met hoe ik het in de ochtend koel krijg in huis om vervolgens met alle deuren en ramen dicht de 30 graden buiten probeer te houden? Is het omdat ik weet dat volgende week de wekker weer gaat? Of omdat ik dinsdag een vreselijke baaldag had en de dingen nu weer lichter en luchtiger zie? Of omdat ik donderdag al heb zitten werken om de grootste stress van de eerste dag voor te zijn? Is het omdat er een einde aan de rust komt, die op een gegeven moment niet meer als rust voelde? Geen idee hoe deze verandering tot stand is gekomen, maar het is fijn en ik geniet ervan. Ik zit mezelf niet in de weg. (Voor zolang het duurt.)

Ik ben deze week ook weer begonnen (derde keer) met het kijken van 'Gilmore Girls'. Een serie die ik toen het werd uitgezonden niet heb gekeken. Er was iets aan de geweldige moeder/dochter relatie wat ik niet trok. Nu kom ik tot rust bij het kijken naar de ADHD moeder en haar perfecte dochter. Omdat ze in een idyllisch dorpje wonen, waar iedereen elkaar kent. Waar iedereen lief en zorgzaam voor elkaar is en alles behoorlijk vredig verloopt. Waar het altijd herfst of winter is (normaal kijk ik het ook in die periode, maar ik kon niet wachten). Waar het sneeuwt op de juiste momenten. Waar de hoofdpersonen in een vrijstaand houten huis wonen, met een veranda zonder ongedierte. Waar je zonder problemen 's nachts alleen over straat kunt lopen en alles mooi verlicht is. Waar de enkele auto die er te zien is met 20 km per uur over het sprookjesachtige dorpsplein rijdt. Met in het midden van het plein een parkje met een prachtig prieel waar altijd plek is om te gaan zitten. Waar het in het knusse koffiehuis van Luke nooit druk is en de koffie altijd klaar staat. Waar je mensen niet echt ziet werken, maar waar werk een soort van gezellig samenzijn is. Waar de hoofdpersonen kilo's junkfood achterover slaan en geen grammetje aankomen. Waar als er iets fout loopt er gelijk weer geluk en voorspoed op de stoep staat. Ja, ik kijk er tegenwoordig graag naar. Ik ga er helemaal in op en schakel elke realistisch denkende cel uit.

De vakantie loopt ten einde. Maar ach, zo erg is dat nu ook weer niet. Misschien ga ik wat vaker de kantoortuin uit, op zoek naar een rustige plek om te werken. Werken is het probleem niet. Je kunnen focussen en concentreren wel. Misschien ga ik nu echt de tijd voor pauzes nemen en ook hier een rustige plek voor zoeken. Misschien komt er wel iets leuks op mijn pad om aan te werken. Misschien lukt het wel om iets van het vakantiegevoel mee te nemen en vast te houden. Misschien .....
En anders zijn er altijd nog de 'Gilmore Girls' als ik weer thuis kom.