Gif

Een week lang heeft dit blog in mijn concepten gestaan. Een week lang was het te kwetsbaar, nog niet klaar voor de buitenwereld. De wereld van de positiviteit, omdenken, er zijn geen problemen, "Hoe gaat het?" Goed!" En lachen maar.

"Die tür fällt zu, das licht geht aus
Seid ihr bereit?
Seid ihr soweit?
Willkommen, in der dunkelheit!"
Rammstein

Ik ben er niet bang voor, ik ken de weg in het donker. Ik hoef niet te bungeejumpen om de dood in de ogen te kijken om vervolgens het leven te kunnen omarmen. Minder spectaculair, minder algemeen geaccepteerd, maar net zo waar. En heb het tot een kunst verheven. Het grootste drama zet ik om in een blijspel. En lachen maar.

Het lijkt alsof er geen taboes meer zijn, maar dat is omdat we ze verhullen met mooie woorden, nep-empathie en uiterlijkheden. "... and slowly and surely drew their plans against us." H.G. Wells
Maar het is aanwezig, het gif. Het is overal. Ik absorbeer het alsof het 't puurste water is. Het vindt vanzelf een weg naar binnen, tot diep in elke vezel. Het houdt zich schuil. Etterend en zwerend. Verlammend. Ik zie het ook bij anderen. Vretend aan hun eigenwaarde. Steeds een beetje meer, steeds verder het donker in. Af en toe druipt er wat gif weg. Dan vlieg ik met 140 kilometer per uur over de snelweg, parkeer ik recalcitrant op een kruis, gaat de autoradio op maximaal. Onzichtbare automutilatie. En lachen maar.

"Je gaat het pas zien als je het doorhebt." Johan Cruijff
Sneeuwwitje zag geen heks. Ze zag een oude vrouw met een appel en hoorde een mooie belofte. Ze zag niet wat wij wisten. Ze wist niet wat wij zagen. Ze geloofde in goede bedoelingen en nam een hap. En we weten allemaal hoe dat afliep.
Maar toen kwam er een prins en die maakte alles goed. En lachen maar.