Het is vrijdagmiddag half vijf. Net als ik op het punt
sta om te gaan stofzuigen, gaat de telefoon.
"Met Nina".
"Heb ik je wakker gebeld?"
"Nee hoor".
"Oh, ik dacht even dat ik je wakker had gebeld.
Alles goed?"
"Ja, alles goed. Ik heb een luie dag vandaag, maar
verder is alles goed."
"Oh, was het rustig op je werk dan?"
"Nee, ik was vrij. (al zolang ik me kan heugen op
vrijdag) Maar hoe is het met jou dan?"
"Nou, wel goed, maar er is wel een dingetje. (lacht
zachtjes) Afgelopen maandag zat ik een stuk kip te eten en ik had niet in de
gaten dat er nog een stuk bot aan zat. Dus ik neem een hap en toen brak er een
stuk van mijn kies. (ook nog iets over het 'plaatje' met neptanden) Toen heb ik
de tandarts gebeld en kon ik eind van de middag meteen langs komen. Die probeerde de kies te trekken, maar dat lukte niet. Dinsdag ...... (denkpauze)
.... ja, dinsdag kon ik al in het ziekenhuis terecht. Ze waren met z'n vijven en
de tandarts was het kleinste van het stel. Ja, de rest was een stuk langer. Hij
gaf me verdoving, maar ik voelde nog steeds iets bovenin bij mijn verhemelte,
dus hij gaf nog wat verdoving. En toen ineens zei hij: "Zo, het is
klaar." Toen was ie dus al klaar."
"Oh, dat is fijn. Dus je hebt er niets van
gevoeld?"
"Nee, dat viel hartstikke mee! De volgende dag kon
ik weer terecht bij de tandarts en die heeft een afdruk gemaakt voor een nieuwe
tand aan het 'plaatje'. En dat sturen ze dan op naar een uh .... fabriek, waar
ze die dingen maken, in uh ....."
"Maakt niet uit."
"Nou ja, donderdag was ie er al en het zit
goed."
"Nou, gelukkig maar. Dat was snel geregeld dan
allemaal."
"En deze maand ben ik jarig, maar ik weet nog niet
wat ik ga doen."
"Niet vieren zou ik zeggen."
"Ja, ik had het er ook met P over, maar die wist het
ook niet."
"Niet vieren zou ik zeggen."
"Toen hebben we maar besloten om het samen te
vieren. Daar in de kantine bij P in de flat. En dan tussen onze verjaardagen
in. Wat vind je daarvan?"
"Tja, dat moet je zelf weten hè of je je verjaardag
wilt vieren. Van mij hoeft het niet. Scheelt een hoop gedoe en het is al druk genoeg deze maanden."
"Als we het samen doen, scheelt dat wel.
Drinken en zo, dat wordt geregeld. Het enige wat we dan moeten regelen is gebak
en iets te eten. We vieren het dan op de 22ste."
"Oh, maar dat is de verjaardag van P zelf. Onhandig
weer zo vlak voor de kerst."
"Ja, maar wel fijn dat je dan maar één keer hoeft te
komen, want we vieren het samen. Dat is toch een stuk makkelijker."
"Ja, dat is zeker makkelijk en je zit zo ook niet
met troep thuis."
"We hoeven dan alleen maar iets van gebak te regelen
en iets te eten. En misschien dat jij dan wat mensen kunt mailen, want jij hebt
de mailadressen. En anders sturen we ze wel een kaart."
"Maar om wie gaat het dan? Wie kwamen er normaal dan
naar je verjaardag? De meeste mensen horen het toch al via P."
"J en H moeten het weten en M en M die zijn er toch
niet meer. En misschien nog A en T."
"Nou, dat zijn 2 telefoontjes. Daar ga ik geen mail
voor sturen. Dat is niet nodig dan."
"Nee, dat is ook zo. Maar het is toch wel goed zo?"
"Het is prima, maar voor mij hoeft het niet. Je moet
het doen, omdat je het zelf wilt vieren. Maar het is hartstikke goed en
handig zo."
"Ja, en op de dag dat ik jarig ben, kunnen jullie
altijd nog een kopje koffie komen drinken."
"Oh, dus we moeten toch twee keer komen?"
"Nee, dat hoeft niet, maar dat kan natuurlijk
wel."
"Ik snap het ook wel, maar er zit voor ons dus
eigenlijk geen voordeel aan." (wel voor de familie van P, tenzij die ook allemaal 'gewoon op de koffie komen')
"Nou, ik ga zo naar P en dan gaan we Flikken
Rotterdam kijken. Ken je dat?"
"Ik ken het wel, maar ik kijk het niet."
"Nou, het is ook niet zo ... maar over een tijdje
begint Flikken Maastricht weer."
"Ik kan me voorstellen dat je die leuker vindt.
Vertrouwde acteurs en zo."
"Nou, dan wens ik je een fijne avond en dan zien we
elkaar voor die tijd nog wel."
"Ja, dat moet wel lukken om elkaar voor eind
december nog een keer te zien. Groetjes aan P."
"Groetjes terug .... alvast."
